Toen Aaf Brandt Corstius zes jaar was, stierf haar moeder, gaf haar vader haar hondje weg en verhuisde het gezin op stel en sprong naar Amerika. Daar begon het zielige deel van haar jeugd, waar ze je welkom bij heet.
Loop de trap af naar de kelder van haar ouderlijk huis en bekijk de dia’s die Aaf uit de verhuisdozen haalt. Kijk jarentachtig-tv met haar, en zie de beroemde wezen en halfwezen die haar inspireerden – van Annie tot de kinderen Von Trapp tot E.T. (Oké, E.T. is een buitenaards wezen en geen wees, maar hij voelt zich wel heel ontheemd.) Is een zielige jeugd een goudmijn voor een schrijver? Of was Aaf toch liever altijd in dat grote, krakende huis in Overveen gebleven, met een lieve, mooie moeder die kookte, feesten gaf, moeiteloos dertig engelenpakjes naaide voor het kersttoneel en haar kinderen elke avond in zachte pyjama’s van Petit Bateau stak?
Aaf Brandt Corstius is columnist en schrijver. Ze heeft een column in De Volkskrant, en ze schrijft er de sterrenrubriek. Ook maakt ze columns voor Margriet, Flow en JAN. Daarnaast schrijft zij boeken – haar meest recente is Eindelijk 40. Voor theatergezelschap mugmetdegoudentand schreef ze vier toneelstukken: Fifty-Fifty, Een flinke linkse vrouw, Buik en Margreet heeft de groep verlaten.