Estación Catorce dompelt ons geleidelijk onder in de wereld van Luis en gebruikt zijn onwetendheid en nieuwsgierigheid om niet alleen vragen te stellen over de opvoeding van kinderen, maar vooral over hoe we verwachten dat kinderen zich perfect gedragen als de volwassenen om hen heen het tegenovergestelde doen. Door de hechte relatie tussen een vader die volhardt in het aanbieden van wat hij denkt dat het beste is voor zijn zoon, doet Estación Catorce in veel opzichten denken aan de onsterfelijke fietsendief uit Ladri di biciclette van Vittorio de Sica uit 1948.