Korte verhalen van Carmiggelt. Na het succes van Carmiggelt wil Helmert Woudenberg nogmaals uit het omvangrijke oeuvre van Simon Carmiggelt gaan putten. Hij gaat opnieuw een selectie maken uit de grote hoeveelheid Kronkels, door Carmiggelt zelf stukkies of cursiefjes genoemd, waar er in de jaren zeventig van de vorige eeuw dagelijks één van in dagblad Het Parool verscheen.
Het begint met komische schetsen, die, hoe geestig ze ook blijven, steeds beschouwender en soberder worden. Meestal treed daar een ik-figuur (duidelijk Carmiggelt zelf) in op, maar soms is het ook gewoon een kort verhaal. In Fluiten in het Donker (ook de titel van één van de vele bundels die Carmiggelt op zijn naam heeft staan) zijn een aantal van die verhalen verzameld. Verhalen over kwetsbare kinderen, verliefde stelletjes, peper-en-zoute echtparen, publieke vrouwen, kroeglopers en andere buitengewone zonderlingen. Nostalgie, melancholie en toch altijd weer die vaak een beetje wrange humor. Literaire 'juweeltjes', geschreven vanuit het hart, met een observatievermogen en een empathisch gevoel, zoals je dat vandaag de dag nog maar zelden tegenkomt.