Eigenzinnig is Werner Herzog altijd geweest. Voor de rol van de 17-jarige Kaspar Hauser, het ‘enfant sauvage’ dat niet kan spreken, koos hij de 41-jarige Berlijnse straatzanger Bruno S. Kaspar.

Het is een raadselachtig verhaal: op een dag wordt in een van de straten van Nürnberg een jongeman gevonden, gestoken in lompen, die niet kan spreken of lezen. In zijn hand een brief met zijn naam, Kaspar Hauser. Kaspar wordt als freak tentoongesteld in het circus – in 1828 gaat men niet zachtzinnig om met mensen die afwijken van de norm -, totdat de geleerden zich over de jongen buigen. Ze willen de mens in de natuurstaat bestuderen: heeft hij een godsbegrip? Moreel besef? En hoe snel kun je iemand die in een kelder is gehouden, gevoed door een man met een masker, socialiseren?