“𝐃𝐚𝐦𝐧 𝐦𝐲 𝐦𝐨𝐭𝐡𝐞𝐫, 𝐝𝐚𝐦𝐧 𝐦𝐲 𝐟𝐚𝐭𝐡𝐞𝐫,
𝐖𝐡𝐚𝐭 𝐡𝐚𝐬 𝐭𝐡𝐢𝐬 𝐭𝐨 𝐝𝐨 𝐰𝐢𝐭𝐡 𝐦𝐞?”

My First Tragedy is een wild ride. Een gesamtkunstwerk dat niet de lijnen van een psychologische verhaal volgt, maar een poging doet om de kracht van mythes en rituelen met het publiek te delen. Down to earth, in your face, duizelingwekkend en vervreemdend tegelijk.

Verwacht niet het originele stuk van Euripides; stukje bij beetje pellen de performers de oorspronkelijke tragedie af, om vervolgens uit de brokstukken een hypnotische en vervreemdende fever dream vol dans, muziek en live slagwerk op te bouwen.  

Wat beweegt iemand om zichzelf op te offeren? Hoe offer je jezelf op om verandering te kunnen laten ontstaan? Hoe laat je datgene los dat voor jou het allerbelangrijkste is – of zelfs ‘iets belangrijks’? Hoe maak je ruimte voor iets nieuws? En in hoeverre is dit werkelijk jouw keuze als de afloop onvermijdelijk lijkt? 

In My First Tragedy: Iphigeneia brengen Mart van Berckel en Angela Herenda (Club Guy & Roni) de Griekse tragedie van Iphigeneia terug naar de kern: een indringend ritueel waarin de mens worstelt met zelfopoffering en het genadeloos toeslaande en onvermijdelijke noodlot. Van Berckel and Herenda maakten eerder samen de Parade hit-voortselling, Carry/Jump/Catch. Het Parool schreef erover: “De meeste energie krijg je zonder meer van de zeven dansers van Club Guy & Roni’s Poetic Disasters Club. Jonge mensen die tot het gaatje gaan.”

NITE = Noord Nederlands Toneel + Club Guy & Roni