De Vlaamse krant De Standaard beschrijft de stijl van Pieter Verelst als ‘Briljant absurdisme’ en ziet hem als de meest talentrijke Vlaamse cabaretier in lange tijd.
Net als in zijn vorige voorstellingen Mijn broer & ik en Amai, viert ook in Ten Aarzel het absurdisme hoogtij. Of zoals hij zelft zegt: De meeste dromen worden niet zo vaak werkelijkheid. Maar dan heb je hem nog niet zien schuimbekken. In dat schuim steek ik een glimmende bit en dan stijger ik op. Zonder stijgbeugels! En Bruno voelt meteen “Hey, dit is mijn baasje. Deze meester mag mij wel berijden.” Wat een droom…
Er staat na afloop een drankje voor je klaar.