Drank, veel drank, en geruchten dat de doden zijn opgestaan teisteren het Hongaarse dorpje. 

Het lijkt bijna onmogelijk: een werkdag lang in de bioscoopstoel, kijkend naar dezelfde film. Toch is dat wat de Hongaarse regisseur Béla Tarr van zijn publiek eist. Dat dat geen probleem is, bewezen de lyrische reacties van filmkijkers en critici bij uitbreng van Sátántangó in 1994 en bij latere hervertoningen. 

Deze heruitbreng door Eye Filmmuseum (in 4K)  is niet alleen een eerbetoon aan een klassieker van de Oost-Europese film, maar ook de kans om kennis te maken met een uitzonderlijk begaafde verhalenverteller in beelden.

Op verzoek van Béla Tarr zijn de pauzes kort, om de kijker zo min mogelijk uit de film te halen. Na 137 minuten is er een pauze van 20 minuten. Het tweede deel is 125 minuten lang waarna een pauze van 30 minuten volgt. Het resterende deel duurt dan nog 177 minuten.