Al sinds mijn kindertijd zoek ik regelmatig naar stenen werktuigen langs de Limfjorden in Denemarken. Een prachtige omgeving, waar ik met veel geduld wacht op het juiste waterpeil, waarbij het vuursteen bloot komt te liggen; ook daar zoekend naar de eerste levensvormen op onze aarde: vaak fossielen, die ons de evolutie van leven in water naar een bestaan op land tonen. Ook oeverwallen bij onze rivieren en stroomruggen in ons landschap herbergen vaak grote archeologische vindplaatsen. Ook hier legt een laag waterpeil vaak het verleden bloot, voor mij een archeologisch Utopia.

Zo ook onze IJssel, ooit bevaren door Vikingen, waarbij steden als Deventer werden geplunderd. Het spreekt nog immer tot mijn verbeelding: wat was toen hun buit en waar is veel hiervan gebleven? Om deze verbeelding te visualiseren maak ik in mijn werk graag gebruik van zogenaamde fractals. Fractals zijn in principe complexe wiskundige figuren met een simpele basis en bijzondere karakteristieke eigenschappen. Het voert te ver om dit fenomeen hier even uit te leggen, maar in mijn beeldtaal ziet u dat een constante herhaling van verschijningsvormen een van deze eigenschappen is. Ik zie hierin meanderende rivieren en kabbelende beekjes; dan weer het woest stromende – en alles verzwelgend water van een onzer wereldzeeën. Het water neemt in haar kielzog van alles mee en doet in getijde-afzettingen nieuwe flora en fauna ontstaan. Het vinden van de oorsprong van het leven, maar ook de zoektocht naar de eventuele bouwstenen hiervoor, vormen voor mij de ultieme uitdaging.

Mijn creaties zijn iteratief van aard, mutaties in vorm en kleur, die zich tonen als een proces van natuurlijke selectie. Als alles goed gaat mondt het eindresultaat uit in een 3-dimensionale compositie, die ik vergelijkbaar als een fotograaf, weet vast te leggen