Yasujiro Ozu (1903 - 1963)
Ozu is wel ‘de meest Japanse van alle Japanse filmers’ genoemd, niet in het minst vanwege zijn voorkeur voor een spaarzame, uitgewogen filmstijl. Ozu filmde overwegend in zwart-wit, maar koos eind jaren vijftig en begin jaren zestig ook voor kleur. Van de zes kleurenfilms zijn er vier gerestaureerd, als onderdeel van een grootschalig digitaal restauratieproject door de befaamde Japanse studio Shochiku.
MIMIK presenteert in februari en maart een retrospectief van vier werken van Ozu, waaronder de klassieker Tokyo Story (1953), over een ouder echtpaar dat pijnlijke afstand ervaart tot hun kinderen en kleinkinderen die in de grote stad wonen.
Ozu stierf in 1963 op zestigjarige leeftijd; in zijn oeuvre van meer dan vijftig films richtte hij zich vooral op de levens van de Japanse middenklasse, waarvan hij de alledaagse problemen op een ingehouden manier in beeld bracht. Zijn bijzonder gebruik van de camera – lang aangehouden opnamen vanuit een laag standpunt, corresponderend met de ooghoogte van een volwassen Japanner hurkend op een kussen – was voor veel Europese naoorlogse filmers, onder wie de regisseurs van de nouvelle vague en Wim Wenders, van grote betekenis.